Zakazana miłość I

Piękne krajobrazy przesuwały się szybko za oknem pociągu. Harry, Ron  i Hermiona siedzieli we trójkę w przedziale i cieszyli się swoim towarzystwem. Chłopcy dyskutowali o Quidditch'u, a brązowowłosa Gryfonka siedziała z nosem w książce. Dziewczyna co jakiś czas podnosiła głowę, by spojrzeć za okno. Uczniowie siedzący w tym przedziale przygotowywali się do rozpoczęcia nauki na szóstym roku w Szkole Magii i Czarodziejstwa Hogwart. W pewnym momencie drzwi rozwarły się z głośnym hukiem i do przedziału wpadła roześmiana jedyna siostra Rona.

-Hej- powiedziała, starając się zachować powagę widząc karcące spojrzenie brata -Jak mija Wam podróż?- spytała, siadając obok Hermiony.

-Dobrze, było całkiem spokojnie- odpowiedziała jej starsza Gryfonka zła, że Ruda przerwała jej czytanie.

-Hej, Ginny właśnie omawiamy nową taktykę naszej drużyny!- zawołał Ron, trochę zbyt entuzjastycznie jak na gust Hermiony. Dziewczyna bowiem ciągle nie potrafiła zrozumieć, co takiego ekscytującego może być w wiszeniu na miotle kilkanaście stóp nad ziemią tylko po to, by złapać jakąś małą piłeczkę. Szanowała jednak ich pasję i cieszyła się razem z nimi, gdy Harry został kapitanem drużyny Gryfonów, jednakże nie miała ochoty uczestniczyć w ich rozmowach na temat tej gry, dlatego rzuciła w ich stronę krótkie:

-Wychodzę do toalety, zaraz wracam- i nie czekając na ich odpowiedź wyszła z przedziału. Nie chciała siedzieć w środku, bo wiedziała, że podczas rozmów tej trójki i tak nie będzie w stanie skupić się na czytaniu. Po chwili wahania stanęła przy oknie, które znajdowało się na końcu pociągu. Było otwarte, więc wiatr owiewał jej twarz i targał włosy. Jej wzrok przesuwał się po mijanych obiektach, a myśli błądziły wkoło przyszłych lekcji i nowych wyzwań jakie postawi przed nią życie.

W pewnej chwili drzwi przedziału obok którego stała otworzyły się i wyszedł przez nie wysoki chłopak. Nie byle jaki, tylko pewnie blondwłosy Ślizgon, którego sam widok działał na Hermionę jak płachta na byka.

-O proszę, nasza mała szlamcia jest tutaj sama?- powiedział chłopak, rozglądając się teatralnie na boki.

-Ja w przeciwieństwie do Ciebie, Malfoy, nie muszę cały czas ciągnąć za sobą obstawy- powiedziała i jak najszybciej odeszła w stronę swojego przedziału.

Chłopak stał jeszcze przed chwilą w tym samym miejscu co wcześniej, co Gryfonka

zauważyła i postanowiła wykorzystać.

-Tym razem jeden do zera dla szlamy, Malfoy- powiedziała jeszcze dziewczyna, nim zniknęła za drzwiami.

W przedziale powitała ją spokojniejsza atmosfera niż ta, z którą ich zostawiła . Chłopcy prawie leżeli na swoich miejscach zjadając już ostatnie Czekoladowe Żaby, a Ginny przewracała strony „Nastoletniej Czarownicy”.

-Ooo, wróciłaś Mionko- powiedział Ron, wrzucając sobie do ust już ostatnią żabę.

-Mam nadzieję, że posprzątacie ten bałagan- powiedziała Hermiona, spoglądając na wysoki stos różnorodnych papierków po słodyczach.

Harry i Ron tylko uśmiechnęli się do siebie, a dziewczyna w tym czasie usiadła na swoim wcześniejszym miejscu i sięgnęła po książkę. Nie nacieszyła się jednak ciszą zbyt długo, bo już po chwili Ginny prawie na niej leżała.

-Zobacz, Hermionko!- powiedziała, podsuwając jej pod nos gazetę. -Po prostu muszę, muszę kupić tą sukienkę! Za to ta czarna byłaby wprost idealna dla Ciebie!

-Niewątpliwie- powiedziała Hermiona, delikatnie strącając z siebie Ginevrę. -Ja jednak nie potrzebuję sukienki. Zresztą Ginny, spójrz na tą cenę, jest jak z kosmosu!

-Ale Hermionooo- powiedziała Ruda, jednocześnie wieszając się starszej Gryfonce na ramieniu.

-Nie- odpowiedziała jej przyjaciółka,  starając się być asertywna. -Naprawdę nie mam potrzeby kupowania sukienki, nie mam pojęcie, gdzie będę mogła ją założyć.

-Chyba, że na bal- wtrącił Ron, a widząc zszokowaną minę Hermiony westchnął przeciągle i dodał:

-Bal Bożonarodzeniowy, wszyscy Gryfoni już o nim mówią. Gdybyś choć na chwilę oderwała się od tych książek..-  niestety, nie dokończył, bo w jego stronę poleciała wielostronicowa książka, którą Granger wcześniej czytała.

Hermiona, Ginny i Harry wybuchnęli śmiechem, a po chwili dołączył się do nich Ron. Gest Hermiony zakończył rozmowę o balu i sukienkach i przywrócił ich myśli na tory dotyczące szkoły w przypadku Hermiony i Quidditch’a w przypadku pozostałej trójki.

Przedział Ślizgonów był pełen ludzi, co nie powinno nikogo dziwić biorąc pod uwagę to, że znajdowało się z nim dwóch najprzystojniejszych chłopaków w Hogwarcie.

Draco siedział na miejscu koło okna, naprzeciwko swojego najlepszego przyjaciela- Blaise’a, znanego też jako Diabeł.

Obok niego siedziała Pansy Parkinson, którą systematycznie od siebie odpychał- ta jednak, niezrażona wciąż się do niego przytulała. Blaise chichotał cicho widząc nieudolne starania kolegi. W pewnej chwili postanowił, że czas pomóc przyjacielowi.

-Pansy? Wiesz, nie chciałbym Wam psuć tej romantycznej chwili, ale makijaż Ci się rozmazał..- na jego słowa Parkinson przyłożyła rękę do ust, jakby chciała ukryć szok, a następnie  krzycząc do Malfoy’a, że za chwilę wróci, jak najszybciej wyszła z przedziału. 

Gdy tylko zamknęły się za nią drzwi Draco przybił z Blaise’m piątkę.

-Myślałem, że już nigdy się nie odczepi- powiedział młody Malfoy i przyłożył ręce do twarzy.

Pozostał chwilę w takiej pozycji, a następnie rzucił w stronę Blaise’a:

-Chodź stąd- i to wystarczyło Zabini’emu, by wiedzieć, że jego przyjaciel chce z nim pogadać.

Wyszli na korytarz i jak najszybciej ruszyli w stronę przeciwną do tej, w której znajdowały się toalety, by przypadkiem nie spotkać panny Parkinson. Zatrzymali się przy końcu korytarza, przy przedziale do którego drzwi były zasłonięte zasłonami.

-Co Cię trapi, bracie?- spytał Blaise, patrząc na Dracona, który zapatrzony był w okno.

Zabini znał go jednak na tyle, by wiedzieć, że jego głowę zaprząta obecnie zupełnie coś innego, niż krajobrazy za oknem. Malfoy przyłożył na chwilę czoło do szyby, a następnie obrócił się szybko w stronę Blaise’a.

-Nie mam pojęcia, jak się za to zabrać, nie mam pojęcia co zrobić- powiedział cicho chłopak- Jeszcze nie jesteśmy w Hogwarcie a ja już boję się tego, co stanie się, gdy nie podołam zadaniu.. – pokręcił głową i odwrócił twarz od przyjaciela.

Blaise chciał go pocieszyć, ale wiedział, że nic nie może obiecać. Znał misję zleconą młodemu Malfoy’owi i znał też konsekwencje jej nie wypełnienia.

-Draco, wiesz przecież, że zawsze możesz liczyć na moją pomoc, niezależnie do wszystkiego- odpowiedział równie cicho Diabeł.

Jego przyjaciel odpowiedział mu jedynie trochę wymuszonym uśmiechem i ponownie zapatrzył się na mijane krajobrazy.

W pewnej chwili zasłony przedziału, obok którego stali się rozsunęły, a zaraz za nimi to stało się z drzwiami. Ukazała się w nich zgrabna dziewczyna o tycjanowskich włosach. Obrzuciła ich tylko wściekłym spojrzeniem i odeszła, odprowadzana spojrzeniem dwóch Ślizgonów.

Po chwili z tego samego przedziału wyszedł chłopak w czarnych włosach, okularach i z błyskawicą na czole. Gdy tylko zauważył chłopaków spojrzał na nich wściekłym wzrokiem, a dłonie zacisnął w pięści.

-Lepiej już chodźmy, Diable, najpierw wyszła Wiewióra, teraz Potter, może zaraz na horyzoncie pojawi się szlama- powiedział blondwłosy chłopak z chytrym uśmiechem na twarzy, a następnie ruszył w stronę swojego przedziału.

Blaise, zadowolony, że humor jego kolegi pojawił się choć trochę ruszył za nim. Nim jednak zniknął za drzwiami powiedział do Dracona, ale tak by usłyszał to Potter:

-Niby Ruda i siostra Weasley’a, ale gdyby tak zamknąć oczy to w niektórych sprawach może być całkiem niezła..

Na słowa przyjaciela Malfoy wybuchnął śmiechem, a sam Zabini szybko schował się w przedziale, by przypadkiem nie dosięgnęło go żadne zaklęcie Harry’ego.

Do końca podróży w przedziale Ślizgonów panowała radosna atmosfera.